Plac Hallera (kiedyś pl. 9 Maja) - powstał w latach 70. XIX w. po wcześniejszym dołączeniu
do Łodzi terenów tzw. dzielnicy Wiązowej, która obejmowała obszar od ul. Wólczańskiej do
lasu miejskiego.
Przedłużone ulice wybiegające z centrum miasta; Zielona, Andrzeja, Benedykta połączyły ul. Piotrkowską z oazami zieleni i szybko zostały zabudowane różnymi fabrykami i kamienicami. Pomiędzy ul. Benedykta (dziś 6 Sierpnia) i Nowo-Cegielnianą (dziś Więckowskiego) pozostał spory fragment niezabudowanych pól, od strony miasta graniczył z ul. Leszno (dziś Żeligowskiego), a kończył się na granicy lasu, przeciętego po 1902 r. torami kolei kaliskiej.
Ponieważ w najbliższym sąsiedztwie znajdowała się działka Fryderyka Sellina, to plac nazwano „Zelinówką”. Przez długi okres był to teren dziecięcych zabaw i wojskowych ćwiczeń. Nic więc dziwnego, że w jego pobliżu powstały rosyjskie koszary, które w latach pierwszej wojny światowej zajęli Niemcy, a po 1918 r. „Dzieci Łodzi”, czyli żołnierze 28 Pułku Strzelców Kaniowskich. Rozległy plac stał się naszym łódzkim polem marsowym.
Ćwiczenia musztry, parady, uroczyste składanie przysięgi, msze polowe i inne uroczystości przyciągały tu ogromne tłumy. Gośćmi i obserwatorami tych zajęć byli znani dowódcy Wojska Polskiego, a wśród nich słynny gen. Józef Haller, po jednej z takich wizyt Rada Miejska Łodzi podjęła uchwałę o nazwaniu placu imieniem generała.
W tym czasie od strony ul. Towarowej powstał stadion sportowy należący do wojska. Po 1949 r. na placu zaczęto budować bloki dla oficerów, a później także koszary i budynki dydaktyczne dla Wojskowej Akademii Medycznej.
Wąski, niezabudowany fragment nazwano placem 9 Maja i postawiono na nim dwa,zapomniane już pomniki: Braterstwa Broni i „utrwalaczy” władzy ludowej wywodzących się ze zbrodniczych formacji UBP i KBW. Ten drugi na początku lat 70. XX w. został przeniesiony na teren szkoły milicyjnej przy ul. Północnej. Natomiast pierwszy wywieziono w 1992 r. do Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Jego forma była bardzo prosta, składał się z dwu czołgów T-34 z wymalowanymi na wieżyczkach orłem i gwiazdą.
do Łodzi terenów tzw. dzielnicy Wiązowej, która obejmowała obszar od ul. Wólczańskiej do
lasu miejskiego.
Przedłużone ulice wybiegające z centrum miasta; Zielona, Andrzeja, Benedykta połączyły ul. Piotrkowską z oazami zieleni i szybko zostały zabudowane różnymi fabrykami i kamienicami. Pomiędzy ul. Benedykta (dziś 6 Sierpnia) i Nowo-Cegielnianą (dziś Więckowskiego) pozostał spory fragment niezabudowanych pól, od strony miasta graniczył z ul. Leszno (dziś Żeligowskiego), a kończył się na granicy lasu, przeciętego po 1902 r. torami kolei kaliskiej.
Ponieważ w najbliższym sąsiedztwie znajdowała się działka Fryderyka Sellina, to plac nazwano „Zelinówką”. Przez długi okres był to teren dziecięcych zabaw i wojskowych ćwiczeń. Nic więc dziwnego, że w jego pobliżu powstały rosyjskie koszary, które w latach pierwszej wojny światowej zajęli Niemcy, a po 1918 r. „Dzieci Łodzi”, czyli żołnierze 28 Pułku Strzelców Kaniowskich. Rozległy plac stał się naszym łódzkim polem marsowym.
Lata 1970-1985 , Plac 9 Maja w Łodzi, obecnie Plac Hallera. - fotopolska.eu |
gen. Józef Haller - Wikipedia.pl |
W tym czasie od strony ul. Towarowej powstał stadion sportowy należący do wojska. Po 1949 r. na placu zaczęto budować bloki dla oficerów, a później także koszary i budynki dydaktyczne dla Wojskowej Akademii Medycznej.
Wąski, niezabudowany fragment nazwano placem 9 Maja i postawiono na nim dwa,zapomniane już pomniki: Braterstwa Broni i „utrwalaczy” władzy ludowej wywodzących się ze zbrodniczych formacji UBP i KBW. Ten drugi na początku lat 70. XX w. został przeniesiony na teren szkoły milicyjnej przy ul. Północnej. Natomiast pierwszy wywieziono w 1992 r. do Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Jego forma była bardzo prosta, składał się z dwu czołgów T-34 z wymalowanymi na wieżyczkach orłem i gwiazdą.
Lata 1962-1969 , Plac Hallera w Łodzi. - fotopolska.eu |
Komentarze
Prześlij komentarz